Zasiedzenie nieruchomości

    Aby stać się właścicielem nieruchomości, którą posiadamy, musimy być tak zwanym posiadaczem samoistnym i to przez szereg lat określonych ustawą. Nie można „zasiedzieć” działki , jeśli wykonywało się na niej swoje prawo posiadania na podstawie umowy – np.umowy dzierżawy.
    Jeśli bowiem z właścicielem nieruchomości łączy nas jakiś węzeł prawny, nasze posiadanie ma charakter zależny.

    Posiadanie samoistne to wykonywanie prawa wobec nieruchomości jakby było się jej właścicielem. Najważniejsze jest to, by traktować przedmiot zasiedzenia przez określony czas jak przedmiot bezpośredniego posiadania. Słowem, jak właściciel – np. obrabiać ziemię, zajmować się zabudowaniami, zajmować je jak osoba będąca właścicielem, zamieszkiwać, dokonywać wszelkich zabiegów jakby budynek, czy działka albo też stanowiący odrębny przedmiot własności lokal był nasz i nie istnieją żadnego rodzaju umowy czy porozumienia pomiędzy nami a osobą wywodzącą jakikolwiek tytuł do rzeczy, które miałyby regulować to, jak mamy rzecz posiadać czy używać.

    Upływ czasu to druga istotna przesłanka.
    Aby rzecz „zasiedzieć” musimy być jej posiadaczem samoistnym przez określony czas. Prawo polskie obecnie posługuje się dwoma okresami potrzebnymi do ustalenia, że do nabycia rzeczy w drodze zasiedzenia doszło skutecznie. Pierwszy okres to 20 lat – dla posiadacza w tzw. dobrej wierze. Termin ten oznacza, że jako posiadacz samoistny przez dwadzieścia lat albo byliśmy przekonani zasadnie, że nikt nie jest do rzeczy uprawniony jako właściciel albo zrobiliśmy wszystko, by ustalić czy też inna osoba nie jest do „naszej” nieruchomości uprawniona. Okres drugi to 30 lat dla posiadacza w tzw. złej wierze. Posiadacz ten wie, że rzecz do niego nie należy, najczęściej dobrze wie też kto jest do niej uprawniony, nie ustala jednak swojego prawa w porozumieniu z osobą uprawnioną, nie chce dzierżawić, wynająć itp., zaś chce rzecz posiadać tak, jakby sam był jej właścicielem. Okres posiadania w złej wierze jest łatwiejszy do ustalenia, albowiem sąd bada tylko jego upływ.

    Obie powyższe przesłanki są podstawowymi okolicznościami, które dają możliwość rozważenia wniosku o stwierdzenie nabycia nieruchomości przez zasiedzenie. Wiele jednak okoliczności faktycznych, które towarzyszą naszemu żądaniu powinien zbadać prawnik – radca prawny lub adwokat, który pomoże skomponować wniosek do sądu, zastąpi nas przed obliczem sądu
    i uzasadni nasze żądanie w celu ustalenia dnia, który sąd ustali jako dzień nabycia nieruchomości poprzez zasiedzenie.