Zgodnie z kodeksem cywilnym umowa pożyczki to zawarte porozumienie o przeniesieniu przez pożyczkodawcę własności określonej wartości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku na pożyczkobiorcę. Najczęstszą formą pożyczek są pożyczki pieniężne. Zasadniczo powyżej kwoty 500 złotych pożyczka powinna być stwierdzona na piśmie. Podlega ona również zgłoszeniu do urzędu skarbowego, gdzie należy od pożyczonej sumy zapłacić podatek w wysokości 2% jej wartości. Jest to tzw. podatek od czynności cywilnoprawnych. Strony umawiają się na jaki okres pożyczka zostaje udzielona, a także jakie odsetki od pożyczonej kwoty należą się pożyczkodawcy. Pożyczka powinna być zwrócona w całości w oznaczonym dniu. Jeśli to nie nastąpi, kwotę należy zwrócić najpóźniej w ciągu 6 tygodniu od dnia wypowiedzenia umowy przez pożyczkodawcę, który nie doczekał się zwrotu w terminie.
Jeśli zdarzy się z kolei, że pożyczkodawca nie wyda pożyczki w umówionym terminie, roszczenie pożyczkobiorcy o udzielenie pożyczki przedawnia się z upływem 6 miesięcy od dnia wyznaczonego jako dzień wydania pożyczki.
Pożyczkę zwraca się wraz z odsetkami w wyznaczonym terminie. Strony mogą ustalić też, że całość sumy będzie oddana w określonym dniu, lecz odsetki będą wypłacane pożyczkodawcy już w okresie trwania umowy. Dopuszcza swobodne ustalenia pomiędzy stronami, jednak umowa powinna zawierać datę i miejsce jej zawarcia, oznaczenie stron umowy i jej przedmiot (rzeczy, pieniądze), warunki zwrotu pożyczki (termin miejsce, wysokość odsetek i forma ich płatności), warunki wypowiedzenia umowy, podpisy stron.