Z zawarciem umowy sprzedaży wiąże się odpowiedzialność sprzedawcy za wady rzeczy sprzedanej. Odpowiedzialność ta obejmuje rzeczy nowe i używane i niezależnie od tego czy sprzedawca o wadzie wiedział czy nie. Wada może być fizyczna, gdy zmniejsza wartość rzeczy, jej użyteczność i przeznaczenie, a występuje, gdy rzecz wydano niekompletną albo nie nadaje się ona do tego użytku, o czym sprzedawca zapewniał albo nie ma cech, które miała mieć. Rzecz może posiadać też wadę prawną, a to wtedy, gdy stanowi własność osoby trzeciej albo jest jej prawem obciążona (np. zastaw) albo gdy wskutek decyzji lub orzeczenia właściwego organu korzystanie z rzeczy jest ograniczone albo nie wolno nią rozporządzać (np. zajęcie celne lub hipoteka przymusowa).
Aby skorzystać z rękojmi za wady rzeczy należy wadę sprzedawcy. Jeżeli kupującym jest konsument, a wada fizyczna została stwierdzona przed upływem roku od dnia wydania mu rzeczy, uważa się, że wada istniała w chwili nabycia rzeczy przez kupującego. Kupujący w pierwszej kolejności może żądać obniżenia ceny albo odstąpienia od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Jeżeli kupującym jest konsument, może on żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo zamiast wymiany rzeczy żądać usunięcia wady, chyba że doprowadzenie rzeczy do zgodności z umową w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo wymagałoby nadmiernych kosztów w porównaniu ze sposobem proponowanym przez sprzedawcę. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość rzeczy wolnej od wad, rodzaj i znaczenie stwierdzonej wady, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie narażałby kupującego inny sposób zaspokojenia. Jeżeli sprzedawca nie ustosunkował się w terminie 14 dni do żądań, które zgłosił kupujący, będący konsumentem, to uznaje się, że sprzedawca uznał to żądanie.